Zakir

Mümtazer Türköne

Hayata tersinden bakan yetişkin bir çocuğun hikâyesini takip ediyorsunuz…
Elinizdeki kitabı ters çevirip okumayı denerseniz, on dakikada normal hızda okumaya geçersiniz. Yerçekimine karşı koyarak, ayaklarınızı bir yere yerleştirip başınızı aşağı sarkıtın; hiç kimsenin fark etmediği ayrıntıları görmeye başlarsınız. Uçmayı becerebilen tek memeli türü, üstelik sesleri kullanarak karanlıkta en iyi gören yaratıklar, başları hep aşağıda duran, hayata tersinden bakan yarasalardır.
Öyleyse size öğretilen bütün doğruları çocuğun gözleriyle tersine çevirin.
Güzel hem yalanın çocuğu hem de doğrunun ihtişamıdır. Yalanın kucağında ihtişamını saklayan doğruların peşine düşüp, her şeyin başlangıcını kurcaladığınız zaman, hakikat simsiyah bir ışık tayfının içinden çıkıp önünüzde ete kemiğe bürünecektir.
***
Şeytan ortalığı fesada ve kötülüğe boğmasaydı, İbrahim Tanrı’sını arar mıydı? Üstelik Şeytan, Âdem’e secde ederek Tanrı’ya şirk koşmayı reddettiği için hep hakkikî mü’min olarak kaldı. Şeytan olmasa Tanrı’ya sığınmak kimin aklına gelir?
Dünyadaki en yaygın ve sistematik kötülüğün adı muhafazakârlıktır, çünkü muhafazakârlık insanın en mahrem, en saygın, en kutsal inanç alanını, sanatı ve edebiyatı siyasî rekabetin ahlaksızca, inançsızca ve fütursuzca kullandığı sıradan sömürü malzemesine çevirir.
Kindar, ölüm kusan bir Tanrı, her devirde siyasî bir kurgudur. İktidar sahibi bu kurgu üzerinden ilahî bir güce dönüşür, insanlardan ellerine tutuşturduğu kırbaçla kendilerine eziyet etmelerini ister.
Gerçek Tanrı ise bir sözdür ve her zaman sözünün eridir.
Bir çocuğun saflığı, en gerçek ve doğru hakikatiyle